آن کس که بداند و بداند که بداند

گینه گلدی رمضان هامی مسلمان اولاجاق
دین اسلام اوجالوب خلق نماز خوان اولاجاق

گله جق غیرتده فاسق ، اولاجاق اهل تمیز
ایتدیقی معصیته جمـــــــله پشیمــان اولاجاق

بیر محرمده چخوب شاهقلی بو مسجد دن
بیر ده بو آیده گلــــوب داخـل ایوان اولاجا ق

روزه سین میل ایلینلر چیخاجاقلار سفـره
ایله بیر هاموسی زوار خـــراسان اولاجا ق

او آداملار که ایدوب میلته چوخ جور وستم
هاموسی بیر گئجه ده قاری قرآن اولاجاق

هچ گناه اولماسا بسدور بیزه بو صوم وصلاه
قبر ایچینده بیزه او حائیل سوزان اولاجاق

ترجمه فارسی:
ماه رمضان آمد و همه مسلمان خواهند شد
دین اسلام بلند مرتبه شده و همه نماز خوان خواهند شد

فاسق غیرتمند و اهل تمیز خواهد شد
برای تمام معصیتهایی که کرده پشیمان خواهد شد

شاهقلی یکبار در ماه محرم به این مسجد آمده است
بار دیگر هم در این ماه وارد ایوان خواهد شد

روزه خواران به مسافرت خواهند رفت
گویا همه شان برای زیارت به خراسان خواهند رفت

آنانکه به مردم ظلم و ستم بسیار کرده اند
همه شان ناگهان یک شبه قاری قران خواهند شد

تصور میکنند با این همه گناه خواندن نماز و روزه گرفتن
درون قبر حائلی برای آتش سوزان جهنم خواهد شد.

منبع:khabaronline.ir

جدیدترین شعرگرافی های تیر ۹۴

جدیدترین شعرگرافی های تیر ۹۴

جدیدترین شعرگرافی های تیر ۹۴

جدیدترین شعرگرافی های تیر ۹۴

شعر قدیمی کودکانه نهنگ را به همراه مدل نقاشی زیبای نهنگ برای بچه های کوچک بخوانید و دانلود کنید

شعر کودکانه نهنگ و دریا :

 دریاچه آبی رنگه        

توش ماهی و نهنگه

***

ماهی رو موج می شینه

نهنگ اونو می بینه

***

می گه نهنگ پرزور

یه وقت نری راه دور

***

شب که بشه، جای شام

می خورمت هام و هام

***

ماهیه از رو موجا

می پره توی دریا

***

شناکنون می ره به یک جای دور

جا می مونه نهنگ چاق و مغرور

***

دانلود مدل نقاشی رنگ آمیزی کودکانه طرح نهنگ دریایی

برای دانلود مدل نقاشی نهنگ در سایز بزرگ، روی تصویر زیر کلیک راست کرده و گزینه Save را انتخاب کنید

ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ ...

 

نظامی (لیلی و مجنون)

مجموعه اشعاری زیبا از حافظ شیرازی در وصف نوروز …

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی
وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است
حیف باشد که ز کار همه غافل باشی

نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف
گر شب و روز در این قصه مشکل باشی

گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی
حافظ

 دوازده امــــام

اي يار با شهامت              بگو از امامت

امامت خوش لقا             دوازده پيشوا

آمده بعد از نبي              اول ايشان علي

امام دوم حسن               امام سوم حسين

چهارم علي بن حسين      اي يار خوش گفتگو

امام پنجم بگو                 از طاهران طاهر است

محمد باقر است              ششم جعفر صادق

هفتم موسي كاظم           هشتم امام رضا

رضا به حكم قضا              نهم محمد تقي

دهم علي نقی                 يازدهمم عسكري

دوازدهم صاحب است     زنده ولي غايب است

ظاهر شود زماني             روشن كند جهاني

نظافت

صبح كه از خواب پا مي شم

مثل يه غنچه وا مي شم

شروع مي كنم نظافت

گوش كن ببين چه راحت

حوله رو بر مي دارم

روي دوشم مي زارم

صابون از اون گوشه

عشوه به من مي فروشه

منو مي كنه صدا

زودتر به نزدم بيا

آب دستشوئي تميز

مي ريزه ريزه ريزه

وظيفه اش چه چيزه

منو مي كنه پاكيزه

مسواك خميري بر روش

با يك ليوان آب توش

شويم دهان و دندان

بگم چه جوري رفيقان ( اينجوري3)

شانه كه روي ميزه

دندونه هاش تميزه

شانه زنم به موهام

بگم چه جوري رفيقان ( اينجوري3)

شيروچايي بنوشم

لباس تميز بپوشم

روم به كودكستان

ميان آن گلستان

بگم چه جوري رفيقان ( اينجوري ۳)

کتاب

من یــک کتـــــــــاب دارم        پر از گــل و ستـــــــــاره

یک خـــــــــانه عروســـک        هــــــــــزار تا قصه داره

هرجا نگـــاه می کنـــــی        نقاشی هاش قشنگه

تو باغچــــــه کوچیـــکش        گل های رنگـــــارنگــــه

کتـــــــــاب خوشگــــل ما        قصه می گــــــه برامون

قصــــــــه مــــــــادر بزرگ        تو شب های زمستـون

تــــــو بـــــاغ قصـــــــه ما        حیـــــــوونا مهربــــــونن

پرنـــــده ها تو بــاغـــش        با هم آواز می خــــونن

هر کی کتاب می خوونه        بایـــــد اینــــو بدونــــــه

کتــــــــاب برای همیشه        یــــه دوست مهربونــــه

اصول دین

آی بچه جون یه بازی

بازی خونه سازی

پنج تا ستون محکم

باید بسازیم با هم

اول ستون توحید

تابیده مثل خورشید

عدل دومین ستونه

برای ساخت خونه

بازی نداره قوت

سوم بزار نبوت

چهارمی امامت

به خونه داده قامت

پنجم معاد بنا کن

زود دستاتو بالا کن

باشادی و با خنده

بگو شدم برنده

پنج تا ستون همین بود

اینا اصول دین بود

شعر آموزشی سه حالت ماده در طبیعت

گروه جامد در حالی که درجای خود ثابت ایستاده اندمی خوانند:

جامدیم ، ما جامدیم                     هر جا بریم ثابتیم

شکل ما عوض نمی شه        چه تو لیوان ، چه شیشه

مثالهامون هم اینه                       سنگ وگلاب و شیشه

گروه های بعد درحالی که دست یکدیگر را گرفته اند و آرام حرکت می کنند ، می خوانند :

مایعیم و مایعیم                          ما دوستان جامدیم

اما یه فرقی داریم           شکل ظرف رو دوست داریم

توی هر ظرفی بریم               شکل همون رو داریم

مثال های ما اینه                     شیر و گلاب و شیره

گروه سوم در حالی که دست های یکدیگر را رها کرده و از هم فاصله دارند ، حرکت می کنند و می خوانند :

ما گازیم و ما گازیم              هی در حال پروازیم

هر جایی که بریم ما           آن جا را پر می سازیم

مثال های ما اینهاست          دود و بخار وهواست

در کوی تـو مـعـروفـم و از کوی تــو مـحـروم

گـرگ دهن آلـوده یـوسـف نـدریـده

بس در طلبت کـوشش بـی فایـده کـردیم

چون طفل دوان در پی گنجشک پریده

مابقی در ادامه مطلب ...

دگر باره اسپان ببستند سخت
به سر بر همی گشت بدخواه بخت

به کشتی گرفتن نهادند سر
گرفتند هر دو دوال کمر

هرآنگه که خشم آورد بخت شوم
کند سنگ خارا به کردار موم

سرافراز سهراب با زور دست
تو گفتی سپهر بلندش ببست

غمی بود رستم ببازید چنگ
گرفت آن بر و یال جنگی پلنگ

خم آورد پشت دلیر جوان
زمانه بیامد نبودش توان

زدش بر زمین بر به کردار شیر
بدانست کاو هم نماند به زیر

سبک تیغ تیز از میان برکشید
بر شیر بیدار دل بردرید

بپیچید زانپس یکی آه کرد
ز نیک و بد اندیشه کوتاه کرد

بدو گفت کاین بر من از من رسید
زمانه به دست تو دادم کلید

تو زین بیگناهی که این کوژپشت
مرابرکشید و به زودی بکشت

به بازی بکویند همسال من
به خاک اندر آمد چنین یال من

نشان داد مادر مرا از پدر
ز مهر اندر آمد روانم بسر

هرآنگه که تشنه شدستی به خون
بیالودی آن خنجر آبگون

زمانه به خون تو تشنه شود
براندام تو موی دشنه شود

کنون گر تو در آب ماهی شوی
و گر چون شب اندر سیاهی شوی

وگر چون ستاره شوی بر سپهر
ببری ز روی زمین پاک مهر

بخواهد هم از تو پدر کین من
چو بیند که خاکست بالین من

ازین نامداران گردنکشان
کسی هم برد سوی رستم نشان

که سهراب کشتست و افگنده خوار
ترا خواست کردن همی خواستار

چو بشنید رستم سرش خیره گشت
جهان پیش چشم اندرش تیره گشت

بپرسید زان پس که آمد به هوش
بدو گفت با ناله و با خروش

که اکنون چه داری ز رستم نشان
که کم باد نامش ز گردنکشان

بدو گفت ار ایدونکه رستم تویی
بکشتی مرا خیره از بدخویی

ز هر گونه‌ای بودمت رهنمای
نجنبید یک ذره مهرت ز جای

چو برخاست آواز کوس از درم
بیامد پر از خون دو رخ مادرم

همی جانش از رفتن من بخست
یکی مهره بر بازوی من ببست

مرا گفت کاین از پدر یادگار
بدار و ببین تا کی آید به کار

کنون کارگر شد که بیکار گشت
پسر پیش چشم پدر خوار گشت

همان نیز مادر به روشن روان
فرستاد با من یکی پهلوان

بدان تا پدر را نماید به من
سخن برگشاید به هر انجمن

چو آن نامور پهلوان کشته شد
مرا نیز هم روز برگشته شد

کنون بند بگشای از جوشنم
برهنه نگه کن تن روشنم

چو بگشاد خفتان و آن مهره دید
همه جامه بر خویشتن بردرید

همی گفت کای کشته بر دست من
دلیر و ستوده به هر انجمن

همی ریخت خون و همی کند موی
سرش پر ز خاک و پر از آب روی

بدو گفت سهراب کین بدتریست
به آب دو دیده نباید گریست

ازین خویشتن کشتن اکنون چه سود
چنین رفت و این بودنی کار بود

چو خورشید تابان ز گنبد بگشت
تهمتن نیامد به لشکر ز دشت

ز لشکر بیامد هشیوار بیست
که تا اندر آوردگه کار چیست

دو اسپ اندر آن دشت برپای بود
پر از گرد رستم دگر جای بود

گو پیلتن را چو بر پشت زین
ندیدند گردان بران دشت کین

گمانشان چنان بد که او کشته شد
سرنامداران همه گشته شد

به کاووس کی تاختند آگهی
که تخت مهی شد ز رستم تهی

ز لشکر برآمد سراسر خروش
زمانه یکایک برآمد به جوش

بفرمود کاووس تا بوق و کوس
دمیدند و آمد سپهدار طوس

ازان پس بدو گفت کاووس شاه
کز ایدر هیونی سوی رزمگاه

بتازید تا کار سهراب چیست
که بر شهر ایران بباید گریست

اگر کشته شد رستم جنگجو
از ایران که یارد شدن پیش اوی

به انبوه زخمی بباید زدن
برین رزمگه بر نشاید بدن

چو آشوب برخاست از انجمن
چنین گفت سهراب با پیلتن

که اکنون که روز من اندر گذشت
همه کار ترکان دگرگونه گشت

همه مهربانی بران کن که شاه
سوی جنگ ترکان نراند سپاه

که ایشان ز بهر مرا جنگجوی
سوی مرز ایران نهادند روی

بسی روز را داده بودم نوید
بسی کرده بودم ز هر در امید

نباید که بینند رنجی به راه
مکن جز به نیکی بر ایشان نگاه

نشست از بر رخش رستم چو گرد
پر از خون رخ و لب پر از باد سرد

بیامد به پیش سپه با خروش
دل از کردهٔ خویش با درد و جوش

چو دیدند ایرانیان روی اوی
همه برنهادند بر خاک روی

ستایش گرفتند بر کردگار
که او زنده باز آمد از کارزار

چو زان گونه دیدند بر خاک سر
دریده برو جامه و خسته بر

به پرسش گرفتند کاین کار چیست
ترادل برین گونه از بهر کیست

بگفت آن شگفتی که خود کرده بود
گرامی‌تر خود بیازرده بود

همه برگرفتند با او خروش
زمین پر خروش و هوا پر ز جوش

چنین گفت با سرفرازان که من
نه دل دارم امروز گویی نه تن

شما جنگ ترکان مجویید کس
همین بد که من کردم امروز بس

چو برگشت ازان جایگه پهلوان
بیامد بر پور خسته روان

بزرگان برفتند با او بهم
چو طوس و چو گودرز و چون گستهم

همه لشکر از بهر آن ارجمند
زبان برگشادند یکسر ز بند

که درمان این کار یزدان کند
مگر کاین سخن بر تو آسان کند

یکی دشنه بگرفت رستم به دست
که از تن ببرد سر خویش پست

بزرگان بدو اندر آویختند
ز مژگان همی خون فرو ریختند

بدو گفت گودرز کاکنون چه سود
که از روی گیتی برآری تو دود

تو بر خویشتن گر کنی صدگزند
چه آسانی آید بدان ارجمند

اگر ماند او را به گیتی زمان
بماند تو بی‌رنج با او بمان

وگر زین جهان این جوان رفتنیست
به گیتی نگه کن که جاوید کیست

شکاریم یکسر همه پیش مرگ
سری زیر تاج و سری زیر ترگ

چنان   نازك    است    آن   تن  نازنين         كه  از  تاب    انديشه    تب     مي‌كند

آن چنان از مرض هجر تو  بگداخت تنم         كه مرا هر كه به بيند نشناسد كه منم

از   ضعف چنان  شدم  كه  بر   بالينم         صد بار   اجل    آمد   و   نشناخت مرا

چنان ضعيف شدم ازغمش من درويش        كه سايه را نتوانم كشيد از پي خويش

خواجه درويش